Basketball  Combinatie  Vlissingen

Artikel uit Provinciale Zeeuwse Courant van 12-02-2005

 

Wij willen de beste zijn

 

door Hans Segboer

 

De curve is goed, de richting ook. Helaas, het set shot van basketballer Dorde Karadzic (16) blijft desondanks puntloos. Z’n gedroomde driepunter spat uiteen op de rand van de basket. De A-junior van BC Vlissingen schudt mismoedig het hoofd. Het zit even tegen. De doelpuntenmachine hapert. Medespeler Sjors van de Poel (19) zorgt - met een schouderklop - voor wat mentale steun.

Coach Frank Böseler - dribbelend langs de zijlijn - ziet dat het team toe is aan een time- out. Een scherp fluitsignaal dirigeert de ploeg naar de bank. Tijd voor wat snelle tactische en technische aanwijzingen. Dorde speelt dit seizoen in het Vlissingse team een dubbelrol. „Officieel speel ik nog bij de kadetten, maar regel-matig krijg ik ook speelminuten bij de A-junioren.“ De bijna twee meter lange center - ’nog drie centimeter’ - ontwikkelt zich spectaculair. Dorde: „Vorig seizoen was tot nu toe m’n hoogtepunt. Bij de kadetten hoorde ik bij de vijftien beste basketballers van Nederland. Ik ging op stage in Servië, speelde wedstrijden in Amerika en deed mee met het Europees kampioenschap in Engeland. Oranje eindigde daar op een vijfde plaats, een grandioze prestatie. Perfecte ervaring.“

 

Voor Sjors kan dit wel eens z’n laatste seizoen als A-junior worden. „Volgend jaar ben ik - gezien m’n

 

 

leeftijd - senior. Als het kan wil ik toch nog een jaartje in dit team mee draaien. Het loopt als een trein en we gaan voor het kampioenschap in de hoofdklasse. Lukt dat, dan spelen we volgend seizoen in de eredivisie. Op dat topniveau wil ik best nog een jaar meeballen.“

De guard moet het niet van z’n lengte hebben. „Ik kom eigenlijk een paar decimeter tekort. Niet erg, dat maak ik wel op andere manieren goed. Door slimmer te spelen, goed te anticiperen, je tegenstander goed in de gaten te houden en je vooral niet gek laten maken. Echte kleine mannetjes zijn als tegenstander vaak heel handtastelijk. Heel irritant dus. Speel ik gewoon wat ’vierkanter’, dan is het snel over.“

 

Onverzettelijk

 

De ploeg straalt iets onverzettelijks uit. „We willen de beste zijn van Zeeland“, zegt trainer Frank Böseler. „Bloed, zweet en tranen; de spelers

 

 

gaan voor elkaar door het vuur. Je ziet het terug in de uitslagen: gemiddeld scoren we 91 punten per wedstrijd en krijgen er 66 tegen. Grootste overwinning tot nu toe? Dat was tegen Kimbria uit Maastricht: 130-64. Duidelijke cijfers, toch?“

 

In z’n hand houdt hij een plattegrond van het speelveld. Met een snelle schets tekent hij wat spelpatronen: wat te doen bij een fastbreak of: hoe schakel je snel over naar de motion offense? Waar is je positie als guard of als center? „Een goed team kan het spel dicteren. Naast techniek - een strakke pass, een solide afstandsschot - is tactiek de basis van succes“, aldus Frank. Sjors knikt. Voor hem hoeven al die lange ’ondertitels’ niet. „Spelen, spelen, dat is voor mij de hoofdzaak. Maar Frank is the boss. Heb ik totaal geen moeite mee. De teamgeest is perfect, we hebben een goede ploeg en - heel belangrijk - ook goeie spelers op de bank.“

 

Ook Dorde heeft geen enkele moeite met de trainings-aanpak. „Bij een teamsport horen afspraken en ik moet - als aanvoerder - binnen het veld de aanwijzingen van de coach doorgeven aan m’n medespelers. Sta je in het laatste kwart achter met 25 punten, dan moet je als ploeg de rust houden om terug te komen. Dat lukt ons prima. Dat is ook de kracht van deze ploeg. Nooit in paniek raken. Mental power weet je wel.“

 

Grote concurrent - het Tilburgse High Five - staat nog steeds bovenaan. „Winnen we volgende week thuis van deze ploeg, dan doen we een goeie stap naar het kampioenschap. Hoe dan ook, we gaan er voor. No mercy! Dat geldt voor elke tegenstander.“

 

 

Dorde Karadzic (links) en Sjors van de Poel.

(foto Mechteld Jansen ©)

Onze Sponsors:

klik op het logo voor

meer informatie